Την προηγούμενη εβδομάδα, ο Μανώλης Πιζάνιας, ο τελευταίος σφουγγαράς της γενιάς του στην Κάλυμνο, έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών.
Ο Μανώλης Γ. Πιζάνιας γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1925 στα Σκάλια Καλύμνου.
Βουτούσε με Σκάφανδρο και Φερνέζ για πάνω από σαράντα χρόνια, όπως συχνά τόνιζε, στην Μπαρμπαριά, στη Βεγγάζη, στην Κυρηναϊκή της Λιβύης.
Συνέχισε τη μακρά οικογενειακή του παράδοση των Τσαμπουνιστών, κρατώντας ζωντανό στον χρόνο το αγαπημένο του μουσικό όργανο το οποίο δεν αποχωρίστηκε ποτέ. Πολύ σημαντική ήταν η συμβολή του στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου και την αναβίωση της τοπικής λαϊκής παράδοσης.
Εκτός της τσαμπούνας ασχολήθηκε με το παραδοσιακό τραγούδι του τόπου και τη συγγραφή « πεισματικών ».
Άλλωστε ο ιδιαίτερος και χαρακτηριστικός τρόπος παιξίματος της Τσαμπούνας τον καθιστούσε αμέσως αναγνωρίσιμο.
Για όλα τα παραπάνω βραβεύτηκε από το Κέντρο Ελληνικής Μουσικής «Φοίβος Ανωγειανάκης» με «ειδικό δίπλωμα».
Λάτρευε τα Σκάλια και πάντα ήθελε να επιστρέφει εκεί.
Διακρινόταν για την αγνότητα και την ανθρωπιά του καθώς και για την δίψα του για ζωή μέχρι την τελευταία του στιγμή.
Η Αξιοπρέπεια, η Καλοσύνη και η Ανιδιοτέλεια του ήταν παροιμιώδεις.
Ήταν ένας Δοτικός πατέρας, Θαυμάσιος παππούς , αγαπητός συγγενής, Ένας μοναδικός Άνθρωπος.
