Σα βόμβα έσκασε για το ευρύ κοινό η είδηση του διαζυγίου της Δέσποινας Βανδή και του Ντέμη Νικολαΐδη, καθώς το ζευγάρι αποφάσισε να βάλει τίτλους τέλους στην κοινή του πορεία μετά από 18 χρόνια γάμου έχοντας αποκτήσει δύο παιδιά.
Το ζευγάρι είχε επιλέξει να κρατά χαμηλούς τόνους και σπάνια βλέπαμε κοινές εξόδους. Ωστόσο η Δέσποινα Βανδή μιλούσε πολλές φορές σε συνεντεύξεις της για τη ζωή της με τον Ντέμη Νικολαΐδη.
Η δημοφιλής τραγουδίστρια δεν είχε κρύψει τον έρωτά της για τον ποδοσφαιριστή μιλώντας για αυτόν με λόγια αγάπης.
Είχε σημειώσει μάλιστα ότι το μυστικό μιας επιτυχημένης σχέσης είναι να μη θεωρείς τίποτε δεδομένο.
«Δεν ξέρω πως γίνεται να είμαι ακόμα καψούρα με τον Ντέμη, μου προέκυψε. Τον άνθρωπο που αγαπάς ή ερωτεύεσαι, τον αγαπάς και τον ερωτεύεσαι για συγκεκριμένα πράγματα. Αυτά στη διάρκεια των χρόνων, μπορεί να χαθούν, να μετατραπούν, να μεταλλαχθούν… Δεν αισθάνθηκα ποτέ κοιτώντας τον Ντέμη ότι δεν είναι ο άνθρωπος που αγάπησα. Κάθε μέρα βλέπω σε αυτόν τον λόγο και την αιτία που είμαι μαζί του και τον θέλω ακόμη. Του το λέω και του το δείχνω.
Δεν μπορώ να σου πω ότι 18 χρόνια που είμαστε μαζί τα χαρακτηρίζει ένα αχαλίνωτο πάθος. Σημασία έχει ότι υπάρχουν αυτές οι στιγμές. Σημασία έχει να τον θέλεις και να σε θέλει ο άλλος, να μην αισθανθείς ποτέ δεδομένος», είχε πει στην εκπομπή «The Dot» η Δέσποινα.
Σε άλλη συνέντευξή της, στο People, είχε υπογραμμίσει ότι μία σχέση θέλει προσπάθεια για να αντέξει στον χρόνο. Τόνισε παράλληλα, ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει τον χώρο του σε μία σχέση, να έχει τους φίλους του.
«Δεν γίνεται ο ένας να προχωράει μπροστά και ο άλλος να μένει πίσω, θα δημιουργηθεί χάσμα. Είναι σημαντικό τα «θέλω» του ενός να είναι αποδεκτά και από τον άλλο. Εγώ από την αρχή αυτής της σχέσης -και πριν από το γάμο αλλά και μετά–, πίστευα ότι δεν υπάρχει μόνο το εμείς. Υπάρχει και το εγώ και το εσύ.
Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να καταργήσεις το εγώ σου, ό,τι κάνουμε δηλαδή στα πρώτα χρόνια μιας σχέσης, που ξεχνάμε τους φίλους μας, παρασυρόμαστε από τον έρωτα και λειτουργούμε διαρκώς ως μια δυάδα που χωρίζει αναγκαστικά μόνο τις ώρες της δουλειάς.
Για μένα αυτό δεν είναι υγιές. Θέλω να έχω τους φίλους μου, όπως θέλω να έχει και ο άλλος τους φίλους του. Το σημαντικότερο όλων όμως είναι η επικοινωνία, να μιλάς για τα πράγματα που σε απασχολούν, αλλά και να ακούς με ορθάνοιχτα αφτιά, γιατί ο άλλος μπορεί να σου δώσει μια δική του οπτική που εσύ δεν είχες σκεφτεί ποτέ».
