«Από σήμερα το απόγευμα το νησί μας βιώνει τη θλίψη, την οργή και την αγανάκτηση για το θάνατο μιας ακόμη γυναίκας, που έχασε τη ζωή της από τα χέρια ενός άντρα του περιβάλλοντός της.
Η Δώρα της Ρόδου,μέσα σε λίγα λεπτά, έγινε άλλο ένα τραγικό πρόσωπο στη μακρά λίστα των θυμάτων της παράλογης «αρρενωπής κτητικότητας», των πατριαρχικών αντιλήψεων και συμπεριφορών, των «μάτσο προτύπων» που δυστυχώς αναπαράγονται συνεχώς και τηςέμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, όλων αυτών δηλαδή των στοιχείων που ακόμη επιβιώνουν και κάνουν τη σύγχρονη κοινωνία μας, ένα μη ασφαλές μέρος για τις Γυναίκες.
Μόνο φέτος, ο αριθμός των γυναικοκτονιών στην Ελλάδα έχει σημειώσει πρωτοφανή έξαρση. Είναι τώρα πια η ώρα η Πολιτεία να αναγνωρίσει το γεγονός, που αρνείται τόσο καιρό, και να λάβει άμεσα και αποφασιστικά μέτρα ώστε να δοθεί ένα τέλος σε αυτές τις νοσηρές νοοτροπίες. Είναι τώρα πια η ώρα, όλοι μας, να κατανοήσουμε ότι ο αγώνας να κρατηθεί ζωντανή και ασφαλής μια γυναίκα που βιώνει τη βία στο περιβάλλον της, είναι ένας αγώνας για μια ισότιμη κοινωνία, που να μπορεί να αγκαλιάζει και να δείχνει σεβασμό στον Άλλον, όποιος και αν είναι αυτός.
Για να είναι σήμερα τα τελευταία δάκρυα που χύνουμε, οφείλουμε να διεκδικήσουμε τη δημιουργία υποστηρικτών δημοσίων δομών και υπηρεσιών για κάθε Γυναίκα και Μάνα που φοβάται στο σπίτι της ή στο εργασιακό της περιβάλλον. Την ουσιαστική στελέχωσης του Τμήματος Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας στο Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας και των Γραφείων Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας στα Αστυνομικά Τμήματα των Νομών. Την αναγνώρισηκαι εισαγωγήτου όρουγυναικοκτονία, ως νέο αδίκημα, στον Ποινικό Κώδικά. Την εισαγωγή ειδικών προγραμμάτων οπτικής φύλου και σεξουαλικότητας στην εκπαιδευτική διαδικασία και την αντίστοιχη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Για τη Δώρα, για την Ελένη, για την Καρολάιν, για την Γαρυφαλλιά….έχουμε κοινό χρέος και ευθύνη.»
