Το σχέδιο οργάνωσης αυτού που στα μάτια του φάνταζε ως το «τέλειο έγκλημα» δεν στέφθηκε από επιτυχία. Οι αντιφάσεις και η… τεχνολογία πρόδωσαν τον Μπάμπη Αναγνωστόπουλο, αποδεικνύοντας διάτρητο το αφήγημα του προς τους ερευνητές, με αποτέλεσμα να «σπάσει» την Πέμπτη ύστερα από 6 ώρες ανάκρισης.
Φαίνεται όμως ότι το σενάριο της ληστείας δεν ήταν το μοναδικό που είχε σχεδιάσει ο κατ’ ομολογίαν δολοφόνος της Καρολάιν Κράουτς. Αναμφίβολα δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να θεωρούσε ο ίδιος πιθανό να πάει κάτι στραβά και να αποκαλυφθεί η δράση του. Στην πραγματικότητα, αυτό μοιάζει και το πιθανότερο καθώς δεν είναι καθόλου εύκολο να στοιχειοθετηθεί ένα σενάριο με ληστές, όταν κανείς άλλος δεν έχει πατήσει το πόδι του στον τόπο του εγκλήματος.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Ό,τι ο 33χρονος πιλότος είναι πιθανό να είχε έτοιμο και το Plan B στην απευκταία για αυτόν περίπτωση. Από τη στιγμή που είχε σχεδιάσει τα πάντα στο πλαίσιο της απόπειρας να μην εντοπιστεί ποτέ, είναι λογικό να έχει σχεδιάσει τα πάντα και στο ενδεχόμενο που η δική του εκδοχή για τη δολοφονία της συζύγου του θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος.
Όσα διαβάζουμε χθες και σήμερα επιβεβαιώνουν την υποψία ότι ο δράστης μοιάζει να κινείται ήδη βάσει πλάνου, το οποίο πιθανό να εκπόνησε μετά τη σύλληψη του στην Αλόννησο.
Από τους ισχυρισμούς του προς τις Αρχές, είναι σαφής η προσπάθεια του να παρουσιάσει την Καρολάιν ως έναν ασταθή και επιθετικό χαρακτήρα, που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα ακόμα και της μικρής Λυδίας. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του στην προανακριτική του απολογία: «Κάποια στιγμή άρχισε να μου φωνάζει επειδή της πήγα τη μικρή στο κρεβάτι και δεν την άφηνε να κοιμηθεί. Η μικρή ξύπνησε. Τότε η Καρολάιν πάνω στα νεύρα της έπιασε το μωρό με τα δυο της χέρια και το πέταξε με δύναμη μέσα στο λίκνο. Λέγοντας κάτι του στιλ σου είπα ότι δεν την θέλω εδώ. Πήρα αγκαλιά το μωρό και είπα στην Καρολάιν είσαι με τα καλά σου; Χτυπάς τη μικρή και αυτή μου απάντησε κάτι του στιλ: «Ότι γουστάρω θα κάνω, ότι θέλω θα κάνω».
Κλείνοντας την αναφορά του αυτή, ο θύτης του στυγερού εγκλήματος, είπε με… νόημα στους αστυνομικούς ότι μετά από αυτό το περιστατικό έμεινε να αναρωτιέται για το τι θα μπορούσε να κάνει η Καρολάιν στην κόρη τους όταν αυτός δεν θα ήταν μπροστά.
Σε άλλο σημείο της κατάθεσης του ισχυρίστηκε ότι η Καρολάιν του είπε «δεν πάτε να ψοφήσετε και οι δύο», εννοώντας αυτόν και το μωρό, ενισχύοντας το σενάριο των ψυχολογικών διακυμάνσεων στη συμπεριφορά της κοπέλας, η οποία, βάσει των λεγομένων του, μπορούσε να γίνει κακόβουλη. Όπως αναφέρουν τα ρεπορτάζ, φέρεται να υποστήριξε και ότι η 20χρονη προέβαινε και σε υποτιμητικά σχόλια για την οικογένειά του για την προσωπική και οικονομική προσφορά προς εκείνους, δυσανάλογη από αυτή που προσέφεραν οι δικοί της γονείς.
Ως γνωστόν, το θάνατο της Καρολάιν τον παρουσιάζει περίπου ως ατύχημα και από τα όσα έχουν δει έως τώρα το φως της δημοσιότητας προκύπτει ένα αφήγημα κατά το οποίο εκείνος εμφανίζεται ως το φυσιολογικό μέλος της σχέσης και το θύμα ο προβληματικός, αδύναμος κρίκος αυτής. Που συν τοις άλλοις χρειάστηκε ψυχολογική υποστήριξη για να τα βγάλει πέρα.
Είναι προφανές ότι ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος παρουσιάζει τα πράγματα με τέτοιο τρόπο ώστε να φανεί ο φιλέσπλαχνος πατέρας που πάσχιζε να κρατήσει ισορροπίες απέναντι σε μια «επικίνδυνη» μάνα, αποδίδοντας την ίδια ώρα το έγκλημα σε μια κακιά στιγμή, επιχειρώντας μια δεύτερη «δολοφονία» της Καρολάιν.
Και αυτή τη φορά μιλάμε για ένα δεύτερο ακόμα πιο διεστραμμένο σχέδιο. Να παρουσιαστεί ο ίδιος ως ο φιλεύσπλαχνος πατέρας που ό,τι έκανε το έκανε για το παιδί του. Το πρόβλημα ασφαλώς δεν είναι ο Αναγνωστόπουλος, ο ναρκισσισμός και οι φαντασιώσεις του, αλλά το αν θα καταφέρει να βρει συμμάχους σε αυτή τη δεύτερη δολοφονία της Καρολάιν.
Αν τα Μέσα θα παρουσιάσουν τα παραμύθια του ως μέρος του ρεπορτάζ δημιουργώντας εντυπώσεις ή αν θα αποδομούν κάθε προσπάθεια του να φανεί κάτι λιγότερο από αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Ένα κτήνος χωρίς το παραμικρό συναίσθημα.
Κι αν η κοινή γνώμη θα έχει την ωριμότητα να καταλάβει ότι ένας τύπος που σκοτώνει τη γυναίκα του, κρεμάει δίχως δισταγμό το σκυλάκι του, βάζει δίπλα στη νεκρή Καρολάιν το μωρό και παίζει θέατρο για 40 μέρες, είναι ικανός να πατήσει επί πτωμάτων (κυριολεκτικά) για να ελαφρύνει τη θέση του.
Η Ντόρα Μπακογιάννη είπε ότι σε περιπτώσεις σαν του Αναγνωστόπουλου τα ισόβια, πρέπει να είναι ισόβια. Λάθος. Ψυχροί εγκληματίες σαν τον Αναγνωστόπουλο δεν θα έκαναν πίσω αν ήξεραν ότι δεν θα έτρωγαν 20 χρόνια, αλλά 25. Θα έκαναν πίσω μόνο αν ήξεραν ότι η αστυνομία θα τους πιάσει σίγουρα και γρήγορα και ότι δεν θα έχουν την παραμικρή ελπίδα να γλυτώσουν. Ό,τι δεν συνέβη στην περίπτωση Καραϊβάζ δηλαδή…
