Συντετριμμένος από τη μεγάλη απώλεια του πολυαγαπημένου του θείου Αριστοτέλη Παυλίδη, ο Αντώνης Γιαννικουρής, Πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου, εκφώνησε εκ μέρους της οικογένειας τον επικήδειο στη νεκρώσιμο ακολουθία, και το ύστατο χαίρε στον τεράστιο πολιτικό που άφησε το αποτύπωμά του, όχι μόνο στα Δωδεκάνησα, αλλά σε ολόκληρη τη χώρα.
Επί μισό σχεδόν αιώνα, αφοσιωμένος στα αγαπημένα του “νησάκια”, ο Αριστοτέλης Παυλίδης, οδηγήθηκε στην τελευταία του κατοικία, στο παλαιό Κοιμητήριο της Κω, στον οικογενειακό τάφο, μαζί με την πολυαγαπημένη του μητέρα Μαρίτσα και τον μπαμπά του Αντώνη. Στην κωακή γη που τόσο σε λάτρευε…
Ο επικήδειος του Αντώνη Γιαννικουρή
Για τον θείο Τέλη,
Ο θάνατος ανήκει στη ζωή όπως ανήκει και η γέννηση.
Πολλές φορές νομίζεις ότι όταν θα έρθει αυτή η στιγμή θα είσαι έτοιμος να την αντιμετωπίσεις.
Θεωρείς ότι θα τα έχεις τακτοποιήσει όλα μέσα σου για το αδόκητο, το αναπάντεχο, για την μεγάλη απώλεια.
Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Οι σκέψεις συγχέονται, ο ειρμός χάνεται και οι λέξεις γίνονται βρόχος και σε πνίγουν.
Δύσκολη η ώρα του αποχωρισμού.
Αξιότιμε Υπουργέ, λατρευτέ μου θείε, πολύτιμε φίλε Τέλη από την Τρίτη βράδυ η οικογένεια μας κατακλύζεται από μηνύματα, ανθρώπων που σ΄αγάπησαν, που σε τίμησαν με τη ψήφο τους στην πολυετή πολιτική σου θητεία, ανθρώπων συναγωνιστών, συνοδοιπόρων αλλά και αντιπάλων, που μιλούν για σένα με τα πιο συγκινητικά λόγια.
Θρηνεί σήμερα ο πολιτικός κόσμος για τον Υπουργό Αριστοτέλη Παυλίδη όπως σε γνώρισαν γενιές και γενιές πολιτικών.
Το πάθος σου ήταν η πολιτική.
Τάχθηκες να την υπηρετήσεις σαν αυτή να ήταν η αποστολή σου στον κόσμο τούτο.
Υπηρέτησες επάξια με ήθος και συνέπεια τον κοινοβουλευτισμό, αγωνίστηκες με σθένος για τα Δωδεκάνησα, ανέβασες τα νησάκια μας (όπως αγαπούσες να λες) ψηλά.
Προσηλωμένος στα μεγάλα ιδεώδη, αυστηρός αλλά πάντα δίκαιος, επιλεκτικός αλλά πάντα γενναιόδωρος στην προσφορά σου.
31 Οκτωβρίου 1943 – ώρα μηδέν
Γεννήθηκες μέσα στον πόλεμο, στο σπίτι μας στο Πυλί.
Στο σπίτι της Κοκκίνενας, το σπίτι της πηγής..
Ήδη από νεαρός ήσουν επιμελής, διαβαστερός, αριστούχος, σημαιοφόρος, αρχηγός στις παρέες, ξεχώριζες, αυτός ο μεγάλος είναι άλλο πράγμα έλεγε η γιαγιά.
Τελείωσες το σχολείο, σπούδασες φυσικός, συνέχισες τις σπουδές σου στο Λονδίνο και επιστροφή όχι στην Κω, στην Αθήνα.
Είχες έντονο ενδιαφέρον για τα κοινά, ασχολήθηκες με συλλόγους, υπήρξες πρόεδρος των Δωδεκανήσιων φοιτητών στην Αθήνα, πάντα δραστήριος και πνεύμα ανήσυχο.
Σε μια από τις συζητήσεις μας, σε ρώτησα πως έμπλεξες με τη πολιτική: Μου είπες, το 1974 πήγα με θράσος κτύπησα τη πόρτα στη ΝΔ και τους είπα είμαι ο Αριστοτέλης Παυλίδης από την Κω και θέλω να είμαι υποψήφιος, αλλά ο αείμνηστος Ράλλης είχε άλλη άποψη και με έδιωξε..
Το 1977, με αναζήτησαν, μου είπες, γιατί και τότε όπως και τώρα, ήταν στην κορυφή της ατζέντας η ανανέωση..
Και είχες όλα τα προσόντα, νέος, όμορφος, μορφωμένος, καλλιεργημένος, ευφυής, καλομίλητος, ευγενής, με άριστη χρήση της ελληνικής γλώσσας..
Στην εκλογική αναμέτρηση της 20ης Νοεμβρίου ανταγωνίστηκες ισχυρούς αντιπάλους, μεγάλα ονόματα της εποχής και όμως…
ο νέος έκανε την έκπληξη… Ο καινούργιος.. 1ος..
Και ξεκινά ο αγώνας για τα νησιά.. που κράτησε κοντά στα 35 χρόνια..
Πανταχού παρών, παντώς καιρού, αεικίνητος, ακούραστος, χωρίς να υπολογίζεις τίποτα, ούτε πλημμύρες, ούτε κακοκαιρίες, ούτε καν την κυρά Μαρίτσα που αγωνιούσε και έπαιρνε τηλέφωνα στα νησιά όποιον ήξερε και ρωτούσε.. αν έφτασε ο Τέλης;
Για να είσαι δίπλα στα νησιά που τόσο αγαπούσες, παρών στα προβλήματα τους και δίπλα στους φίλους σου Κώους, Κασσιώτες, Καρπάθιους, Καλύμνιους, Λεριούς, Χαλκίτες, Τηλιακούς, Ροδίτες, δίπλα σε ..όλους – ανεξαρτήτως πολιτικού χρώματος..
Πρέπει να λύσουμε τα προβλήματα έλεγες, να φτιάξουμε λιμάνια, αεροδρόμια, υποδομές, να ανοίξουμε δρόμους, να εφευρίσκεις τεχνάσματα για να συμπεριλάβεις έργα πνοής για τα μικρά νησιά..
Και σε αυτή τη διαδρομή η οικογένειά σου, η Καίτη, η Αγγελική και η Μαρία, τα αδέρφια σου, ο Τάσος και η Αγγελική, ο γαμπρός σου Μανώλης και η νύφη σου Νανέτ, τα ανίψια σου, δίπλα, δίπλα σε όλα..
Διότι πίσω από την εικόνα του πολιτικού υπήρχε ένας τρυφερός σύζυγος και πατέρας,
Και ένας καλός αδελφός, θείος και νονός.
Η πολιτική ήταν η ζωή σου, σαν να είσαι ταγμένος να την υπηρετείς, σαν αυτή να είναι η αποστολή σου.
Και το λέω ξανά, γιατί σε παρακολουθώ και σε ακολουθώ από μικρός στα ταξίδια σου, αλήθεια το πρώτο μας ταξίδι το θυμάσαι?…Ήταν τότε που ακόμη ταξιδεύαμε με τα δελφίνια. Δεν ήμουν πάνω από 6. Ζούσε ακόμη ο παππούς ο Αντώνης. Κατεβαίναμε στη πολεμική σκάλα και μας περίμενε ο καπετάν Λάζος.
Περάσαμε πολύ χρόνο οι δυο μας, και στα εύκολα και στα δύσκολα ταξιδέψαμε πολύ, σχεδιάσαμε μαζί..
Ατελείωτες συζητήσεις, με διαφορετικές απόψεις πολλές φορές..
Μου έμαθες όμως στη ζωή να εκτιμώ και να σέβομαι..
Με δίδαξες να είμαι κυνηγός των μεγάλων ιδεών αλλά προσγειωμένος στην πραγματικότητα
Με δίδαξες ήθος, πείσμα, επιμονή και εργατικότητα..
Μου έλεγες να είσαι ειλικρινής και ευθύς με τους ανθρώπους, το ψέμα δεν σε πάει μακριά…
Να έχεις το κούτελο σου καθαρό και το κεφάλι ψηλά.. είσαι Γιαννικουρής, και το γένος Παυλίδη..
Λάτρης της λογοτεχνίας, λάτρης της ποίησης πάντα έκανες αναφορά στο αγαπημένο σου ποίημα.. θυμάσαι στο «Αν» του Κίπλινγκ
αν μπορείς να ονειρεύεσαι δίχως να γίνεις του ονείρου σου σκλάβος,
αν μπορείς να στοχάζεσαι δίχως τη σκέψη να κάνεις σκοπό σου,
αν μπορείς την λαμπρήν ανταμώνοντας Νίκη ή τη μαύρη φουρτούνα,
να φερθείς με τον ίδιο τον τρόπο στους δυο κατεργάρηδες τούτους,
αν μπορείς να μιλάς με τα πλήθη κι ακέραιος στο ήθος να μένεις,
ή αν βρεθείς με ρηγάδες χωρίς τα μυαλά σου να πάρουν αέρα,
τότε θα ’ναι όλη η Γη σα δικιά σου, ως και κάθε που υπάρχει σε τούτη,
και —περισσότερο ακόμα— θε να ’σαι ένας άνθρωπος πλέριος, παιδί μου.
Γιατί αυτός ήταν ο Τέλης: σεμνός, οραματιστής, αυθεντικός, παλικάρι..
Σήμερα ολοκληρώνεται ένα τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο για τα Δωδεκάνησα, που μας διδάσκει.. μια παρακαταθήκη για όλους.
Σήμερα αποχαιρετούμε τον ευπατρίδη πολιτικό, τον πατέρα, τον αδερφό, τον θείο, τον φίλο που ήταν εκεί για όλους.. που τους γνώριζε όλους με το μικρό τους όνομα..
Αποχαιρετάμε τον πολιτικό με το ισχυρό αποτύπωμα, που τα μεγαλύτερα έργα των νησιών μας έχουν τη σφραγίδα του.
Αποχαιρετάμε τον άνθρωπο που με τους αγώνες του έδωσε ελπίδα στα Δωδεκάνησα.
Αποχαιρετάμε τον Αριστοτέλη Παυλίδη, ένα μαχητή από την αρχή της ζωής του, μέχρι τη τελευταία ημέρα.
Υπουργέ μου,
Όλοι οι φίλοι σου είναι εδώ για να σου πουν αντίο, στο τελευταίο σου ταξίδι στην γειτονιά των αγγέλων.
Σήμερα εισπράττεις πραγματική αγάπη και εκτίμηση από τους συμπατριώτες μας και εξαργυρώνεις τον κόπο και τις προσπάθειές σου.
Από όλους.. χωρίς διαχωρισμούς..
Σε αποχαιρετούν με απέραντη ευγνωμοσύνη για ό,τι έκανες για εμάς, για όσα μας δίδαξες, για το πρότυπο που μας προσέφερες.
Αγαπημένε μου θείε, τώρα είναι η σειρά μου..
Σε αποχαιρετώ με σεβασμό, με απέραντο θαυμασμό και υπερηφάνεια.
Η παρακαταθήκη μου είναι, οι συζητήσεις μας, οι σοφές συμβουλές σου, η διαδρομή σου και η αγάπη προς τους φίλους σου.
Υπήρξες πάντα ο καθοδηγητής μου, σε όλα μου τα πολιτικά βήματά.
Να είσαι σίγουρος, ότι όλα θα γίνουν όπως τα σχεδιάσαμε.. λάου λάου όπως συνήθιζες να λες…
Σήμερα, οι δρόμοι μας χωρίζουν…
Ήταν μεγάλη η τιμή που μεγάλωσα πλάι σου…
Είμαστε και θα είμαστε πάντοτε υπερήφανοι για σένα.
25 Οκτωβρίου 2022 – Καλό ταξίδι ευγενικέ μου άνθρωπε και ακούραστε ταξιδευτή ____________
realvoice995.gr
